Uzunca bir aradan sonra yeniden merhaba. Kasım ayı içerisinde bebeğimizin doğduğunu paylaşmıştım sizlerle. O gün bugündür -hatta doğum iznine ayrıldığım dönemden beri- hayatım oldukça değişti. Artık çok farklı rutinlerim var. Daha az uyuyorum mesela... İyiliği için elimden geleni yapma gayretinde olduğum minicik bir canım daha var.
Bebekli hayata alışmak, eskiden -evet, bir kaç ay öncesi asla geri dönülemeyecek bir yaşam şekli artık- gayet severek yaptığım ve benim için hayatı güzelleştiren bazı rutinleri yapmak şu an için biraz lüks kaçıyor.
Bebeğim doğmadan önce çok dua etmiştim, "Allahım, lütfen bana çok bağımlı ve kucaktan hiç düşmek istemeyen bir bebek olmasın" diye. Sanırım duayı vaktine denk getiremedim;) Bebeğimin kısa aralıklarla ve az miktarda beslenmesi gerekiyor. Ve beslendikten sonra da dik tutulması lazım (süt ağzına tekrar geri gelip kusmaması için. Ve dikkatli olmamız geretiğini malesef bir sağlık sorunu yaşadıktan sonra öğrendik:( Hal böyle iken bebek gün içinde saatlerce kucağımda duruyor. Ama çok şükür bebeğim şu an iyi. Fakat şu aşamada tek başıma bakabileceğim yahut eskisi gibi ev işlerimi kendim halledebileceğim bir durumda değilim. Çok şükür ki ailem ve eşim en büyük destekçim. Ama hem fiziksel hem de psikolojik olarak zorlanmıyorum desem yalan olur. Ama buna da şükür, sağlığı yerinde ya...
Hal böyle olunca a dostlar, blog yazmak biraz hayal oldu bu aralar. Şu an bebeğin gece 12-5 vardiyası bende (ufaklık yüz üstü yatmayı çok seviyor ama çok küçük olduğu için biz kontrol etmeden uyumasını istemiyoruz). Bu sebeple annemlerle dönüşümlü olarak "vardiyadayız". Yoksa gün içerisinde vakit bulup yazmam şu an için imkansız.
Çoook özlediğim şekilde; elimde nescafem, masa başında keyifle blog yazma imkanım şu an için olmasa da, bebek kucağımda uyurken telefondan yazılarınızı okumaya çalışıyorum zaman zaman (el kadar bebenin başında cep telefonu kullanmak içime dert olmuyor değil ama saatlerce oturmaktan da daral geliyor malesef). Yorum bırakma şansım pek olmuyor. Şimdilik böyle, ne yapalım...
Benim cephede durumlar böyle.Belki gece vardiyalarında yazma imkanım olur (cep telefonundan "bik bik" yazmaya çalışmak da çok sıkıcıymış).
Sizler bize de dua edin lütfen. Bu hassas dönemi kolayca ve kısa bir sürede atlatalım.
9 yorum:
Ne kadar zor olursa olsun; yaşadığınız şu günleri yaşamak için can atan milyonlarca kadın var. Allahın size nasip ettiği bu günlere bin şükür ♥
Yaşadıklarınızı keyifle oturduğunuz zaman yazarsınız, biz de keyifle size kulak asarız ♥
Mis kokulu yeğenimi koklaya kolaya öperim :D Onun sağlığı yerinde olsun; bu herşeye değer ♥
Sevgilerimle
Allah bebeğinizi sağlıkla büyütmeyi nasip etsin. Annelik çok emek istiyor, Allah yardımcınız olsun.
Sevgili Beyza, dün bıraktığın yorumdan sonra bloğuna ışınlandım ve umduğum doğum haberini aldım :) Gözünüz aydın canım, Rabbim hayırla, sağlıkla, mutlulukla birlikte nice güzel günlere erişebilmeyi nasip etsin inşallah...
Beyza'cım tekrar tebrik ediyorum.İnşallah en kısa sürede her şey yoluna girer...
Nurdan Hanımcığım; güzel temennileriniz için teşekkür ederim. İnsan sıkıntıyı güzellikten önce fark ediyor bazen. Ben de o yanılgıya düşüyorum bazen malesef.
Fikriye; çok teşekkürler:) Sonuna kadar hak veriyorum size;)
Özlem arkadaşım; sende de çok güzel gelişmeler olmuş:) Darısı başınıza mı desem? :)
Gamze arkadaşım; tekrar teşekkür ederim. Umarım kısa sürede daha iyi bir düzen oturtabiliriz.
Sana da hayırlı uğurlu olsun Beyzacım..
Allah sağlıkla, analı babalı büyütmeyi ona da büyümeyi nasip etsin :)
Yasemin; amin, bilmukabele arkadaşım:)
hem emzirip hem internete takılmak. ne çok yaptım zamanında. ama bir deşarj lazım. iyi geliyor başka şeylere de bakmak.
anne güncesi; iyi geliyor, evet. Ama küçücük bebeğin başında da elektromanyetik alan oluşturduğum için suçluluk duymuyorum desem yalan olur:'(
Yorum Gönder