YAVAŞ EBEVEYNLİK

Belki değişen hayat şartları, belki de tercihler sebebiyle en büyük yada en önde gelen ideallerinden biri "okuyup işinde başarılı bireyler olmak" düşüncesiyle yetiştiriliyor kız çocukları günümüzde.

Bir kadının iyi bir eğitime, ahlaki ve insani değerlere sahip olması elbette harika meziyetler.

Bir bebeği yetiştiren, büyüten ve eğiten, toplumun çekirdeği anne çünkü.

Bununla birlikte; okuyup iş güç sahibi olalım, onunla birlikte kendi çapımızda da bir kariyer yapalım düşüncesinde olan kadınların günümüzde tedirginlik yaşadığı noktalardan biri de çocuk sahibi olmak gözlemlediğim kadarıyla.

Yıllarca emek verip belirli bir noktaya ulaştıktan sonra, mini minnacık bir bebekle kalıp, vaktinin büyük çoğunluğunu artık bebeğe ayırmak, belli bir dönem işten ayrılmak, tabi bu dönemde ekonomik olarak eşten destek almak, yani özetle yepyeni bir hayata merhaba diyebilmek biraz düşündürücü olabiliyor.

Zaman ilerleyip çocuk biraz büyüyünce, iş hayatı da yeniden devreye girince işler iyice karışmaya başlıyor.

Anne, eş, çalışan, ev hanımı, komşu, gelin, görümce, elti gibi pek çok rolü üstlenen kadın, bir noktadan sonra yetersiz kalmaya başladığını düşünüp, suçluluk psikolojisine giriyor.

Her şey mükemmel olsun isterken, her yerden açıklar verdiğini hissediyor.

Yeri geliyor çocuk hırçınlaşıyor, bağırmaya başlıyor, yemek yemiyor.

Çevredeki herkes -kendince, annenin ve çocuğun iyiliği için- akıl vermeye çalışıyor...

Etraftakilerin aile hayatları, evleri, çocukları kendi hayatlarıyla kıyaslanmaya başlıyor.

Herkesin, herkese göstermeye çalıştığı iyi tarafları görülür hale geliyoruz.

Ve işler çığrından çıkıyor...

İşte zurnanın "zırt" dediği yer burası...

Farklı meselelerle ilgili sıkıntılar yaşandığında, dertleşmek ve öneriler almak için başvurulan ilk mecra -psikologlar oluyor şehirleşen hayatlarda.

Peki bir psikolog da çocuk sahibi olup, danışanlarının kendisine yönelttiği sorunlarla başbaşa kaldığını hissederse ne yapar?

Kime gider? Nasıl çözümler üretir?

Klinik psikolog Pınar Mermer, Yavaş Ebeveynlik kitabında bu noktalara değiniyor.

Kitabın ismi çok hoşuma gitti, itiraf etmeliyim.

Hayatlarımız hep bir yerlere, bir şeylere yetişme çabasıyla geçip gidiyor.

Bu sırada kendimizden ve çevremizdekilerden nelerin yitip gittiğini fark etmiyoruz bile belki çoğu zaman.

Kitaptan feyz aldığım noktalar oldu, ama biraz daha geniş içerikle bahsedilse çok daha güzel olurdu diye içimden geçmedi desem yalan olur;)

Bazı meseleler hakkında, onunla yüz yüze gelmeden önce fikir edinmek çok faydalı oluyor.

Bu konu da onlardan biri bana göre.

Katacağı güzel noktalar olacaktır, naçizane tavsiye ederim;)

.